منبع: تقاطع
یکی از معضلات قانون اساسی جمهوری اسلامی عدم پذیرش زنان در مقام ریاست جهوری است. بر طبق ماده ۱۱۵ قانون اساسی در ایران، رییس‌جمهور باید از رجال سیاسی باشد که تا به امروز تفسیر اعضای شورای نگهبان از واژه “رجال” مانع از کاندیدا شدن زنان برای این سمت شده است. موضوعی که هم‌واره اعتراض فعالان زنان را در برداشته است. با مهرانگیز کار، حقوق‌دان و از فعالان شناخته‌شده‌ی حقوق زنان در این باره و نیز درباره‌ی کنفرانس اخیری که تحت عنوان “اتحاد برای دموکراسی در ایران” (UDI) در محل پارلمان سوئد برگزار شد به گفتگو نشسته‌ام. او در گفتگویی که در ادامه می‌خوانید ارزیابی خود را نیز از اپوزیسیون جمهوری اسلامی ارایه کرده است.
با تشکر از وقتی که در اختیار ما قرار دادید. لطفا بگویید ارزیابی شما از نشست‌های برگزار شده توسط UDI چیست؟
امروز بسیاری از فعالان در خصوص آینده سیاسی ایران اختلاف نظر دارند. لذا این گروه سعی دارد تا انتخابات آزاد را به عنوان یک گفتمان چیره بین نحله‌های مختلف سیاسی ایران بدل کند تا از این طریق گفتمان و اتحادی را بین گروه‌های مختلف سیاسی ایجاد نماید و هم‌چنین از این طریق، نظر گروه‌های دیگر را نسبت به موضوع انتخابات آزاد به عنوان ابزاری برای گذار به دموکراسی نشان دهد.
اما در خصوص ارزیابی و تحقق اهداف این نشست از آنجا که من تنها در دو نشست از چهار نشست این گروه شرکت کردم نمی‌توانم ارزیابی درستی ارایه دهم. ولی اگر بپذیریم انتخابات آزاد یکی از معضلات و مشکلاتی است که باعث شده نظام سیاسی فعلی ایران توانایی حل مسائل کشور را نداشته باشد، باطبع کار این گروه اهمیت پیدا خواهد کرد.
به نظر می‌رسد در نشستی که اخیرا توسط دولت کانادا برگزار شد و شما هم در آن حضور داشتید، گروه‌های سیاسی متنوع‌تری از اپوزیسیون جمهوری اسلامی شرکت داشتند، علت این موضوع به نظرتان چیست؟
در نشست کانادا بخش اصلی کار در واقع کاری آکادمیک بود که با کمک وزارت خارجه برگزار شد اما در استکهلم شما با یک گفتمان ایرانی آن هم حول یک کنش سیاسی، مواجه هستید و این شاید علت عدم شرکت برخی گروه‌ها در این نشست باشد. البته هیچ محدودیتی از طرف این گروه برای شرکت گروه‌های مختلف فکری وجود ندارد.
با توجه به ردصلاحیت رفسنجانی و مشایی و یک دست شدن کاندید‌اها، به نظر شما چه فرصتی برای اپوزیسیون خارج از کشور ایجاد شده است؟
حضور رفسنجانی که به نظر می‌رسید می‌تواند ظرفیت‌سازی سیاسی و اقتصادی برای ارتقای سیاست خارجی و اقتصادی ایران را ایجاد نماید مورد نگرانی بخشی از اپوزیسیون بود که می‌خواهند حکومت ایران هرچه بیشتر تضعیف شود. اما برای بخشی از اپوزیسیون این حضور امیدی بود که آن‌ها را خوش‌بین کرده بود حتی بتوانند زندگی فردی خود را سامان دهند به طوریکه حتی بتوانند به برگشت به ایران هم امیدوار باشند. اما در حال حاضر شرایط عوض شده است و شاید پیام آن برای اپوزیسیون مصمم به تغییر حکومت این است که حاکمیت دچار تزلزل جدی است و باید شاهد تشنج‌های بیشتر باشیم و از این جهت فرصت مناسبی را ایجاد کرده است.
با توجه به انتخابات ریاست جمهوری در ایران و قرار گرفتن احتمالی یکی از کاندیداهای نزدیک به رهبر جمهوری اسلامی در این سمت، شما فکر می‌کنید سیاست خارجی ایران با چه تهدید‌ها و چالش‌هایی روبرو است؟
از دید بسیاری ریاست جمهوری جلیلی بخش رادیکال مشی نظام را بیشتر نمایان می‌کند اما معتقدم دو دیدگاه در اینجا قابل فهم است یکی همان استراتژی وقت‌کشی به نفع تولید اورانیوم بیشتر غنی‌سازی‌شده در ایران است که در این سال‌ها شاهد آن بودیم و امروز هم غالب تفسیرگران به آن می‌پردازند و دیدگاه دیگر که کمتر به آن می‌پردازند و آن اینکه شاید آقای خامنه‌ای به این واقعیت که باید با غرب کنار بیاید رسیده است و در این حالت ترجیح می‌دهد کسی مانند جلیلی رییس‌جمهور شود که حضورش در این سطح در واقع حضور خود آقای خامنه‌ای است.
این را از این جهت می‌گویم که همیشه یک نگرانی در گروه خامنه‌ای وجود داشت که می‌ترسیدند یک اصلاح‌طلب باب مذاکره با امریکا را باز کند، اما بعد از آن‌که به واسطه احمدی‌نژاد موفق شدند کلیه واحدهای اقتصادی را در راستای اصل چهل و چهار به سپاه واگذار کنند حال حضور آقای جلیلی نیز در واقع برای باز کردن گره‌های سیاست خارجی با نظر رهبری است.
نظر شخصی شما در خصوص کلیت انتخابات ریاست جمهوری پیش رو چیست؟
من به عنوان نیمی از جامعه ایران، به عنوان یک زن که اجازه شرکت در انتخابات را به عنوان یک کاندیدا ندارم این انتخابات برایم مفهومی ندارد. اما نباید فراموش کرد که انتخابات حتما مورد اهمیت است که این همه بحث را در مورد هر کاندیدا ایجاد کرده است. با توجه به اینکه من دوستش ندارم و آن را قبول ندارم اما حتما در سرنوشت ایران خیلی تاثیرگذار است که همه امروز درباره آن صحبت می‌کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر